Przejdź do treści

NIEDOWIARSTWO moje

… było, więc jest – zawsze w Bożych rękach

WOKÓŁ BIBLII
O KOŚCIELE
INNE
KSIĄŻKI
- o książkach
- czytam
POLECANE STRONY
AUTOR
KONTAKT

Szukaj

Szukaj:

Wiara polega na wierzeniu w to, czego jeszcze nie widzisz. Nagrodą wiary jest zobaczenie wreszcie tego, w co wierzysz
św. Augustyn z Hippony

Ostatnie wpisy

Jeśli chcesz… 11 lutego 2024
Skup się na Słowie 13 listopada 2023
Panie, dobrze, że tu jesteśmy 5 marca 2023
Na pustyni serca 2 marca 2023
Prostowanie pokręconego 4 grudnia 2022

Każdy z was, młodzi przyjaciele, znajduje też w życiu jakieś swoje "Westerplatte". Jakiś wymiar zadań, które musi podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie można nie walczyć. Jakiś obowiązek, powinność, od której nie można się uchylić. Nie można "zdezerterować". Wreszcie - jakiś porządek prawd i wartości, które trzeba "utrzymać" i "obronić", tak jak to Westerplatte, w sobie i wokół siebie. Tak, obronić - dla siebie i dla innych.
św. Jan Paweł II - 12 czerwca 1987 r. - Westerplatte

POMÓŻ – OKAŻ SERCE

Kilka inicjatyw, które wspierają najbiedniejszych, pozbawionych dachu nad głową, ubogich. Przyda im się każdy grosz.

Zupa na Monciaku (Sopot)
Zupa Chylońska (Gdynia)
Daj Herbatę (Warszawa)
Zupa na Plantach (Kraków)

Mamy wypowiadać prawdę, gdy inni milczą. Wyrażać miłość i szacunek, gdy inni sieją nienawiść. Zamilknąć, gdy inni mówią. Modlić się, gdy inni przeklinają. Pomóc, gdy inni nie chcą tego czynić. Przebaczyć, gdy inni nie potrafią. Cieszyć się życiem, gdy inni je lekceważą.
bł. ks. Jerzy Popiełuszko

Najnowsze komentarze

Damian - POKAŻ BOGU ZMARNOWANE ŻYCIE
Jurek - Bezużyteczna posługa
EWW - Guadalupe – „ta, która depcze głowę węża”
Joanna Górnich - POKAŻ BOGU ZMARNOWANE ŻYCIE
Cisza i krzyk | PIUM.pl - Cisza i krzyk

Powszechne jest niezrozumienie i mylenie świętości z nieskazitelnością. W chrześcijaństwie - jak zresztą w każdej religii - najbardziej pociągające jest obserwowanie, jak idee przechodzą przez konkretnych ludzi, ich charaktery, temperamenty, ograniczenia wynikające z czasów w których żyli. Święty to ten, który w każdej chwili gotowy jest do porzucenia tego, z czym się związał, co oswoił. Święty bierze pod uwagę "niemożliwą możliwość bezwzględnej, niewynikającej z żądnego rachunku rezygnacji ze wszystkiego, czym jest". Święty jest świadkiem, że to, co ponad ludzkie siły, równocześnie leży w zasięgu naszych możliwości. Święty to wreszcie ten, kto wie, że jest kochany przez Boga - może znieść wszystko tylko dlatego, że wie, iż jest ktoś, kto patrzy na niego z miłością.
Wojciech Bonowicz - "Mniej lukru, więcej prawdy" - Tygodnik Powszechny 17/2014

Kategorie tekstów

bez kategorii (ze starego bloga) (593)
inne (102)
o Kościele (94)
o książkach (19)
wokół Biblii (183)

Chcieć utrwalić Kościół w obecnej sytuacji to byłby kompletny absurd, bo nie po to znaleźliśmy się w punkcie otwarcia na dalszy rozwój, pogłębianie kontaktu, nabieranie odwagi, dążenie do większego piękna. Chciało by się powiedzieć: wszystkiego dobrego więcej i od nowa! Nie ma mowy o tym, żeby Kościół się zatrzymał, bo świat się nie zatrzymuje. Co więcej: ten, kto będzie próbował trwać w bezruchu, w istocie będzie się cofał, czyli zgubi to, co wypracowali nasi czcigodni poprzednicy. Nie może zabraknąć tradycji, czyli dalszego, twórczego przekazywania wiary, tak aby w każdej epoce odpowiednio do jej potrzeb została uchwycona istota chrześcijaństwa.
Halina Bortnowska - "Patroni Kościoła w ruchu" - Tygodnik Powszechny 28/2013

Archiwa

Kiedyś miałem marzenia o Kościele. Marzył mi się Kościół, który postępuje swoją drogą w ubóstwie i pokorze, Kościół, który nie zależy od potęg tego świata. Marzyłem, że zniknie nieufność. Marzyłem o Kościele, który daje przestrzeń osobom zdolnym do myślenia w sposób otwarty. O Kościele, który daje odwagę tym przede wszystkim, którzy czują się mali albo grzeszni. Marzyłem o Kościele młodym. Dziś już nie mam tych marzeń. Kiedy osiągnąłem 75 lat, postanowiłem się za Kościół modlić.

Bądźcie odważni. Ryzykujcie coś, ryzykujcie życie, bo kto chce zachować swoje życie, straci je… Kocham małe słowo: Amen, które w czterech znakach zamyka całą naszą wiarę i modlitwę. Pochodzi z hebrajskiego i znaczy mniej więcej: ufam, wierzę, mam pewność.
kard. Carlo Maria Martini SI - "Nocne rozmowy w Jerozolimie. O ryzyku wiary"

Tagi

Meta

Zaloguj się
Kanał wpisów
Kanał komentarzy
WordPress.org

Najlepszy hosting, na którym działa ten blog:

prasa katolicka i okolice

Czasami bardzo odmienne punkty widzenia, ale zawsze ciekawe.

Niektóre czytam bardziej regularnie, inne mniej – niestety, doba nie jest z gumy.

Gość Niedzielny
Tygodnik Powszechny
W drodze – miesięcznik dominikański
Więź – miesięcznik
List – miesięcznik
Magazyn (katolaicki) Dywiz
Życie Duchowe – kwartalnik jezuicki

Dumnie wspierane przez WordPress